پروژه شبكه نسل آینده Next Generation Network

(Next Generation Network (NGN

در این پروژه از زوایای بسیار متفاوت، هوش شبکه را در نظر گرفته ایم. ما پروتکل ها، روشها و ابزار خدمات رسانی در شبکه های telephony (تلفنی)، mobile (شبکه متحرک) و اینترنت را بررسی کرده ایم. بعضی از استانداردها مناسب هستند و سایر استانداردها پیشنهادهای صنعتی جدید هستند.

به طور کلی موضوع اصلی که در این پروژه دنبال می شود تقارب یا اصطلاحاً همگرایی سرویسهای Voice (صدا) و Data (دیتا) به سمت یک دنیای جدید از درخواستهای پیشرفته که یک راهی برای ارتباط برقرار کردن بین افراد به وجود می آورند، می باشد. در واقع نیاز به یکی کردن حالت انتقال مداری و انتقال بسته ای (Packet) به یک شبکه باند پهن جهانی بود که اتحادیه مخابرات بین المللی را برای ایجاد شبکه های Next Generation تحریک کرد.

چند دهه پیش واژه ارتباط از راه دور (مخابرات) مترادف واژه telephony شد. شبکه تلفنی هنوز هم یک زیربنای ارتباطی بسیار مهمی را نشان می دهد. اما این شبکه به یک منبع خدمات دارای ارزش اضافی تبدیل شده است. شبکه mobile , telephony و اینترنت حال وسایل ارتباطی مناسبی در بسیاری از خانواده ها هستند.

مقدمه

در سیستمهای مخابراتی باید همانگونه که اطلاعات از مبدأ فرستاده می شود، در مقصد نیز بازیابی شود. برای فرستادن اطلاعات می توانیم از دو روش انتقال آنالوگ و انتقال دیجیتال استفاده کنیم. در حالت دیجیتال به جای آنکه کل پیام ارسال شود، نمونه هایی از آن که به صورت کد درآمده است فرستاده می شود. محیط انتقال بین دو مرکز می تواند کابل، رادیو یا فیبر نوری باشد.

انواع روشهای Modulation

SDM= Space Division Multiplex

FDM= Frequency Division Multiplex

TDM= Time Division Multiplex

PAM= Pulse Amplitude Multiplex

PCM= Pluse Code Modulation

در شروع ارتباطات تلفنی، مسیرهای ارتباطی، انفرادی و اختصاصی بود. به این صورت که به ازای هر ارتباط تلفنی یک زوج سیم مجزا به کار می رفت. این روش مالتی پلکس تقسیم مکانی (SDM) نامیده می شود. انبوهی از سیمها کنار یکدیگر قرار می گرفتند و به علت اینکه قسمت اعظم سرمایه گذاری در شبکه خطوط می باشد در مراحل اولیه تلاشهایی برای استفاده چندگانه از خطوط در مسیرهای طولانی به عمل آمد.

پروتکل انتقال کنترل جریان

SICTRAN) SIGnalling TRANsport) یا انتقال سیگنالینگ یک کار گروهی است که در IETF انجام شد در واقع نقش IETS این است استانداردهایی که اجازه انتقال پیغامهای SS#7 را از طریق یک شبکه IP می دهد تعیین کند.

مشخصه اصلی این می باشد که SCTP) Stream Control Transmission Protocol) یک پروتکل برای قابلیت اطمینان انتقال پروتکلهایی مانند Q.931، ISUP، TCAP و MAP تعیین می کند. همانطور که در بخش SS#7 گفته شد. SS#7 واقعاً یک پروتکل بر مبنای packet می باشد که بر روی حامل 64kbps در شبکه های مدارهای سوئیچ جاری حمل می شد که این بدین معنی است که این امر ممکن است که بسته های SS#7 پروتکلهای لایه های بالاتر را استخراج کرد و آنها را از طریق پروتکل لایه پایین تر متفاوت از (Message Transfer Port (MTP انتقال داد.

Multi Protocol Label Switching

این بخش راجع به (MPLS) صحبت خواهیم کرد که همچنین یک وسیله برای بحث کردن روی بعضی از نکات برجسته در مورد قادر به استفاده کردن از MPLS برای کیفیت سرویسها در شبکه های IP می باشد. ما در بحث های قبل در سوئیچینگ مداری متوجه این موضوع شدیم که کیفیت صوت، توسط داشتن یک کانال واضح ارتباطی بین دو نقطه در شبکه و همچنین توسط همزمان کردن مسیرهای صوتی در حاملهای TDM، نگه داشته می شوند. که این کار برای دیاگرامی که معمولاً رایج است برای نمایش نظریه مسیریابی label به نام دیاگرام ماهی می باشد. برای اینکه یک دیاگرام شبیه ماهی باشد شکل زیر این دیاگرام را نشان می دهد.

...

فاقد منابع پایانی