مقاله آناتومی و فیزیولوژی بافت های پیوندی استخوانی

مقاله و تحقیق آناتومی و فیزیولوژی بافت های پیوندی خاص

استخوان

استخوان ها، بخش ضروری سیستم جنبنده را تشکیل می دهند و به عنوان دسته های اهرم طی حرکت و مقاومت نیروی جاذبه عمل می کنند. در ضمن استخوان ها بافت های هم جوار و اندام های بدن را محافظت و نگهداری می کنند. علاوه بر عملکردهای مکانیکی، آن ها عملکرد مهم شیمیایی را هم بر عهده دارند که آن تهیه منبع تعادل معدنی است.

استخوان ها شامل چندین ناحیه مجزای عملکردی می باشند. در سطوح مفصلی دارای غضروف مفصلی است. پوشش کامل استخوان دارای ساختمان شامه ای یا پیرااستخوان است. پوشش ناحیه محصور غضروف (کپسول) مفصل ها و همچنین پوشش نیام های تاندون، غشاهای مفصلی هستند که غضروف مفصلی را هنگامی که به عنوان دیواره حفاظتی عمل می کند، تغذیه و نرم می کنند. استخوان متصل به هم، تیغک مانند و مشبک در زیر فیزیس درون یک استخوان برون لایه ای، فشرده و دگر بافتی قرار دارد که حفره مغز استخوان را در ناحیه استخوان دار محصور کرده است.

سلول های استخوانی

سه نوع اصلی سلول در استخوان ها وجود دارد: استخوان زاها، کیست های استخوانی، و استخوان شکن ها. استخوان زاها به طور کلی سلول های گرد و درشتی هستند که به همراه مقدار بسیاری آندوپلاسم می باشند. آنها مسئول بافت زایشی استخوانی ترکیب شده (استخوان مانند) هستند. این سلول ها بر روی سطح نواحی استخوان سازی بافت می شوند و به عنوان مجموعه کانال های هاورس شناخته شده اند که درون استخوان یکپارچه بافت زایشی رگ های خونی را احاطه کرده اند. استخوان زاها در پوشش معدنی به استخوان های سخت بافت یا کیست استخوانی تبدیل می شوند. استخوان های سخت بافت با پوشش مواد معدنی از بین نمی روند در عوض از طریق فرایندهای طولانی با دیگر سلول های پوشش دار معدنی و سلول های غیر پوشش دار ارتباط برقرار می کنند. سلول های چند هسته ای بزرگ با لبه های چین خورده ای که بر روی سطح بافت زایشی معدنی شده قرار دارند، استخوان شکن ها می باشند. استخوان شکن ها سنسورهای مکانیکی در بافت زایشی استخوانی هستند. این سلول های عظیم الجثه (20 تا 100 µm قطر) مستقیماً مسئول از بین بردن مواد معدنی و بافت زایشی (جذب مجدد استخوانی) هستند. استخوان شکن ها از طریق ترشح اسیدها و سپس آنزیم ها (اسید فسفات، کلاژن ها، کاتپسین ها، پروتئازهای خنثی) مواد معدنی را در خود حل می کند و موجب کاهش بافت زایشی می شود. در استخوان سالم، فعالیت های استخوان شکن و استخوان زاها در هم ادغام می شود (از طریق پروتئینی که از استخوان آزاد می شود): در نتیجه با جذب مجدد تشکیل استخوان های جدید صورت می گیرد...

پروتئین مورفوژنتیک استخوانی

پروتئین های مورفوژنتیک استخوان ها شامل گروهی بیش از 12 در ارتباط با پروتئین ها هستند که از طریق حضورشان در استخراجات القاء استخوانی در استخوان های بدون مواد معدنی مورد شناسایی قرار می گیرند. آنها بر اساس بافت زایشی استخوانی فاقد مواد معدنی، جز فعال و اصلی محسوب می شوند و به عنوان بخشی از گروه عامل بتا رشد در حال تغییر شکل (به استثنای پروتئین مورفوژنتیک 1) می باشند. عملکرد اصلی انها موجب تغییر شکل سلول های مسنکیمال (میان آگنه) غیر متفاوت درون کندروسیت ها و استخوان زاها طی رویان زایی، رشد، بلوغ ودرمان می شود. هر پروتئین می تواند به طور مداوم موجب تشکیل غضروف و استخواندر ویوو و ویتو می شود.

پروتئین مورفوژنتیک استخواننوعی افزایشی مفید برای پیوندهای استخواناوتالوگوس (بدست آمده از خود اندام) و جایگزین های پیوند استخوان است.
تحقیقات بسیاری بر روی پروتئین مورفوژنتیک استخوانی 2 به عمل امده است این پروتئین دارای بیشترین مقدار القاء استخوانی است.ارتقاء درمان از طریق القا استخوانی باپروتئین مورفوژنتیک استخوانی به نمایش درآمده است..

پروتئین شماره 2 مورفوژنتیک استخوان باز ترکیبی انسانی به عنوان جانشینی برای پیوندهای خود به خودی مشبک مورد بررسی قرار گرفته است و دارای القاء استخوانی قابل مقایسه با پیوندی خود بخودی مشبک می باشد. اختلاف گونه ها به هر حال وجود دارد. سگها نسبت به تاثیرات القاء استخوانی پروتئین مورفوژنتیک استخوانی شماره 2 مقاوم تر از موش ها هستند، و یا میزان پروتئین مورفوژنتیک استخوانی شماره 2 که در بافت زایشی استخوانبدون مواد معدنی بافت می شود ممکن است برای القاء استخوانی در سگ ها ناکافی باشد. تحقیقات بسیاری در مورد حامل بهینه برای پروتئین مورفوژنتیک استخوانی صورت گرفته است که موجب شده پراکندگی از محل های الزامی به تعویق افتاده و از فروکشی بیماری غیر مشخص در امان بماند. برخی حامل هایی که مورد ارزیابی قرار گرفته اند شامل تری فسفات کلسیم بتا، هیدروکسی آپرتیت، گچ باریس، فیبرین انسانی، کلاژن و حامل های پلیمر هستند...